Համայնքը զորավոր է:
Համայնքը բոզ է:
Մարդկության պատմությունը ցույց է տվել, որ ամենամեծ մարդիկ՝ իրենց համայնքի կողմից մերժվածներն են, մենակներն են, քաղաքական, հոգևոր-քաղաքական իշխանություններին հակառակ գնացողներն են:
Քաղաքականությունը, դա նշանակում է ձևացնել, թե չգիտես այն, ինչ գիտեն բոլորը, և գիտես այն, ինչ չգիտի ոչ ոք։
Ձևացնել, թե չես լսել այն, ինչ լսել են բոլորը...
Փոքր երկրները անկախ չեն լինում, լավագույն դեպքում լինում են շառից-փորձանքից հեռու: Մեր բախտը չի բերել, և մենք ստիպված ենք եղել ընտրություն կատարել շառի և փորձանքի միջև:
Ես չեմ ճանաչում «gg» տաքսի ծառայության սեփականատեր Խաչատուր Գրիգորյանին։ Բայց ես տեսել եմ այդ մարդու արժանապատիվ գրառումը՝ «եթե հայ ես, եթե ինձ բարեւելուց ուզում ես, որ քեզ հարգեմ՝ քո տեղը Բաղրամյան պողոտայում է»։
Որ ասում եմ պագալովնի cipavorel են ու պուլտով են միանում-անջատվում, նեղանում են;
Երեկվանից հենց «prkicn» ԱԺ-ում երկու անուն տվեց, բոլորը պուլտով սկսեցին էլի էն բեսեդկում սարքած նամակը «ռասկռուտկա անել»:
Ընդհանրապես հայրենիքի , օջախի մասին խոսելիս մարդիկ արագ հեռանում են են ռացիոնալ, իրապաշտական հույզերից, էլ չեմ ասում փողով կամ փողի որոշ քանակով դա կշռելու մասին։
Պետք չէ շփոթել բռնապետությունը խուլիգանապետության հետ։
Յուրաքանչյուր բռնապետության հիմքում ընկած է գաղափարախոսությունը։ Բռնատիրական կառավարումն էլ իրականացվում է իդեոկրատիայի միջոցով...
Սկսած 2020 թվականից՝ հայ ժողովուրդը ամեն տարի, նույնիսկ ամեն օր պարտություն է կրում, որի պատճառով Հայաստանում սկսվում է ալիքային անկայունության և ցասման իրավիճակ։
BRICS-ի գաղափարախոսական առանցքը, վերջին հաշվով, հանգում է zero sum game սկզբունքից միջազգային հարաբերություններում ինչ-որ չափով հրաժարվելու հօգուտ ալտրուիստական բնույթի նպատակների։